Tükendi
Gelince Haber VerBuradan dağlara bakarım. Gün, eteklerini toplayıp giderken bir küçük anne gelir. Yatağındaki boşluğa bakar. Tülbentlerini açar, katlar. Kırlentleri düzeltir. Kitapları toplar. Çocukları sorar. Gözyaşımı kurular. *Göğsümdeki çiçeklerin dili yok, unutma.* Evine gülümser. Alın çizgilerimi düzeltir. Sonsuzluğun ağzıyla öper. Yalnızlığımı alır. Yalnızlığını verir. *Ölüler, yaşayanlarda yaşar, bunu hiç unutma.*
Buradan dağlara...