Tükendi
Gelince Haber VerNice tebessümler erittin ateşte
Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı
Çıkarcı makamlar
Ve sahteliğin anaforunda
Savrulup durdu zaman.
Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere
Gerçekliğin duvarı yıkılmazmış, öğrendin
Denedin yine sebepsizce
Uzun yolculukların daha başında
Geriye bakanlardan oldun
Çağıran bir söz
Kal diyen bir bakış
Boşluğu dolduran bir varlık aradın
Olmadı...
Sövmelere karıştı yokluk
Ve olmayışlar...
O devasa olmayışlar, un ufak olup
Hiçliğe karıştı gözlerinin önünde.
