Bu eser, “gülme” olgusunun mutasavvıflarca bazen tefekkür, bazen ibret, bazen de hiciv ve istihza maksatlı nasıl kullanıldığını gözler önüne sermektedir. Aynı zamanda ilk devir Müslümanların, Kur’ân-ı Kerim’de insana bir ihsan olarak bahşedildiği zikredilen “gül(dür)me” olgusuna nasıl yaklaştıklarını irdelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışmayla tasavvuf kültürüne dair zengin bir anekdot veri tabanı oluşturulması mümkün olacaktır ki, esasen bu da ilgili materyalin ülkenin dinî ve sosyal ihtiyaçlarına cevap vermesi noktasında ulaşmayı istediği hedeflerden biridir. Her değerin metalaştırıldığı bir dünyada sûfî metinlerin bilhassa dinî camiaya hitap etmek ve irşad faaliyetlerinde kullanılmak üzere değerlendirilmesi de önemli bir hedeftir.
