Şevket ve Ben

Okulun bahçesinden izliyordum onları. Önümden geçerlerken minibüse baktım. Şevket’le göz göze geldik. İkimizin bakışları da çok şeyler anlatıyordu. Konuşmak isteyip de konuşamadıklarımız; içimizdeki o dayanılmaz zehir, gözlerimizde asılı kalmıştı.