Vapurdan iniyorum.Evlerine çok yakın bir yerdeyim.Yürüyorum.Sokak lambaları, karanlık ağaçların hışırtısı ve uğultu.Ona yaklaşıyorum.Hayali, gözlerimde belli belirsiz. Bütün evlerde o var.Binlerce kişiye çoğalmış sanki beni çağırıyor.Yürüyorum.Evlerine iyice yaklaşıyorum. Titriyorum.Penceresi.Perde.Ve sızan sarı ışık.Bir tapınağa bakar gibi saygıyla bakıyorum. Bu evde bir sözüyle bana yeniden yaşama sevinci verecekBir varlığın bulunduğunu bilecek kadar duyumsuyorum yaşamı. O var. Çıldıracak gibiyim. Kendimi çokÖzledim. Yani onu.Yürüyorum.Zamanın bittiği yerdeyim ve zamanın başladığı.Saatlerce dolaşıyorum.Üşüyorum.
