Park

N. Tirali, 1940 kuşağından; bir başka deyişle, bugün, öykü yazarlığında yarım yüzyılı geride bırakmış bir öykücümüz. O öykülerinde esas olarak, toplumumuzun 1940’lardan 1990’lara uzanan gelişme çizgisindeki kentli orta sınıftan insanları; bu insanların da daha çok okumuş yazmışlarını anlatır. Tirali’nin öykü kahramanları, okumuş yazmış da olsalar yaşamlarında büyük serüvenlere, olağanüstü olaylara yer olmayan; toplumun, ortalama en yaygın tipini oluşturan insanlardır. Tirali, bu insanların gündelik yaşamlarındaki o "basit", "küçük" sıradan dediğimiz olay ve ilişkileri öyküleştirir. İşte, Tirali’nin başarısı da, bu insanlardan öykü kahramanları; onların yaşamlarındaki o "basit", "küçük", sıradan olay ve insan ilişkilerinden özgün, okuyucuyu alıp götüren, kalıcı öyküler yaratabilmesindedir. Bu özelliklerine, yalın ve duru, ama o ölçüde de akıcı kahramanlarının psikolojisini ve davranışlarını bütün derinliği ve inceliği ile yansıtan dil ve anlatım özelliklerini, basit, sade ama sağlam, aksamayan kurgularını eklediğimizde; bir söyleşisinde kendisinin de belirttiği gibi, Türk öykücülüğündeki yeri "M. Ş: Esendal ile S. Faik arasında bir yerde" olan özgün bir öykücümüz olduğunu görürüz Tirali’nin. Yön Yayıncılık, yazarlığının 55. yılında N. Tirali’nin tüm yapıtlarını, haklarında yazılanlarla birlikte yayımlamaktadır.