Onur Konuğu

Yaşamın telaşıydı, Colossus’un nefesiydi, diplerde yatan kuvvetin itiş gücüydü, dünya kadar eski ve cüsseliydi, ilkel kuvvetin yankısıydı, yüzyıllarla yaşıttı, yaratılıştan önceki o derin karanlıktan sıyrılıp suyun yüzeyine çıkan o ruhun kan kardeşi sayılırdı. 
-Onur Konuğu-
Bu bitmez tükenmez gölgeler sırasında, sıkıca bastırılmış¸, sessiz, uğursuz ve ciddi anlamda etkileyici bir şeyler vardı: kılı kıpırdamayan bir kalabalık, ip gibi dizilmiş¸, sessiz bir sıra, uc¸suz bucaksız gecenin karanlığında, tek kelime etmeden, kılını kıpırdatmadan beklemek, şuracıkta, karanlığın ve yavaşça hareket eden yağmur bulutlarının altında öylece beklemek. 
-Bir Buğday Antlaşması-

“Bir zamanlar dünyayı ateşe vereceğimi düşünürdüm,”