Tükendi
Gelince Haber VerGönül denen kapıdan, benlik adım atmasın
Nefsine esir olup, melâmette satmasın
Yüzmesini bilmeyen, deniz, derya dalmasın
Zâhirde oynaşanlar, bâtında ne anlasın
Ene’l-Aşk şarabından, bir dem içen kanmasın
Bin kez öpsün Leyla’yı yine Leyla sanmasın.
Esrik olsun akıllar, haşre kadar böylece
Gönül denen Kâbe’yi, kaplamasın bir gece
Nur üstüne nur doğsun, hâlelerle içiçe
Seyreylesin o nuru, şöyle kendi kendince
Âşık da mâşûkuna kavuşunca gizlice
Söylenecek söz kalmaz, dile gelmez bir hece.
Aşka düşen gönüller, kanar kudret ab’ında
Bu ab’ı hayvan nedir, Ene’l-Hak hesabında?
Seyreyle ki kaç renk var, aynadaki tab’ında?
Farkta fark görmeyesin günah ve sevabında
Güller dermek dilerse O dostun gülzârında
Baki Yaşa ibret al, şu Ba’nın Kitabında
