Ne Varsa Dilimde

Aldırmayın, Y.Bekir Yurdakul’un, ‘‘Yazarken, konuşurken ‘iki lafı bir araya getirmek’, epey zamandır anlamını yitirdi bu ülkede’’ diye yakınmasına.

O sözün anlamlı kılınması için kolları sıvamış bir kez, durur mu?

Bakmayın, ‘‘Sıkıldım. Dilimiz, tutunacak dalımızken o dalı bile bile kesmenin bunca ‘yüreklendirildiği’ gündeme söz düşürmekten sıkıldım’’ demesine.

Onu iyi tanırım. Ağzını dilini tutsanız; gözlerinden fışkırır Türkçe sevgisi… Baksanıza,  ‘‘Ne varsa dilimde’’ diyerek meydan okuyor. Haksızda değil. Yıllardır birlikte savaşım veriyoruz; niye? Yabancı dil saldırısı azalmıyor, artıyor.

Yanlış kullanımlar yaygınlaşıyor; dahası birileri kırık dökük diliyle… Neyse… 

Yurdakul’un bu yapıtını da gülümseyerek okuyacaksınız; acı acı gülümseyerek… Keşke çoğumuz, ‘‘Ne varsa dilimde’’ diyebilsek…

Birbirimizi doğru anlamanın, kendimizi doğru anlatmanın başka aracı yok ki!

Sağ olsun Y.Bekir Yurdakul, bizleri bir kez daha ve duyarlılıkla uyardığı için…