Tükendi
Gelince Haber VerGezi, sanat ve ku¨ltu¨r silsilesine kapılan Manolya hep bulamadığı ve asla arayışlarının son bulmayacağı bir seru¨vendedir.. Hu¨zzam makamının buruk sevincini yaşayan Megaloman. Bu sevinçle diğer makamlarada ilgi duymuştur hep. (Çargah Makamı, Buselik
Makamı, Rast Makamı, Uşşak Makamı, Hicaz Makamı, Uzzal Makamı, Hu¨mayun Makamı, Zirgu¨leli Hicaz Makamı, Neva Makamı, Tahir Makamı, Bayati Makamı, Muhayyer Makamı, Hu¨seyni Makamı, Basit Suzinak Makamı)
Manolya: Ne ben Cemal Su¨reya`yım ne de sen Aşık Veysel. Şiirlerle yazılmıyor şarkılarla aranmıyor kaybedilenler. Ahh! Megaloman söyleyenin duyduğu coşkuyu başkasında uyandıran, en gizli du¨şu¨nceleri canlandıran şeyin bir tu¨rku¨nu¨n neresinde bulduğumu ne o zaman anlayabildim ne de şimdi biliyorum. Tu¨rku¨ söyleyenin sesi miydi bu yoksa tutkumdan kopup gelen nutku muydu ? O konuda Hiçbir fikrim yok Aytmatov misali; "Tek bildiğim tu¨rku¨su¨ne gönu¨l yaslanır.."
Şegaf Hanım: O mecruh ezgide geçtiği gibi sazında gerdiğin tel kalbimde kırılmadı.
Megaloman: Ne ben Aşık Veysel`im ne de sen Cemal Su¨reya. Şarkılarla aranmıyor şiirlerle yazılmıyor. Ahh! Manolya içimde sanki hep aynı şarkıyı çalan bir laterna. Cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın. Acem kızım kaçarken yangın merdivenlerine keşke grapon kağıtları assaydın. Elindeki divit kalemine, şiirlerine gönu¨l veremediğim keşke her dörtlu¨ğu¨ne beni yazmasaydın..
Su¨veyda Bey: "Sözu¨nde gerdiğin tel kalbimde kırılmadı."
