Makber

Devrinde şair-i azam olarak tanımlanan Abdülhak Hamid pek çok bakımdan yenilikleri aça aça gelir. İlk yenilik, Makber Mukaddimesi’dir. Bu girişle hem şiirin hem de ölümün bir nevi poetikası yapılır. *Birkaç perişan söz* olarak vasıflandırdığı giriş yazısında şair *bu kitap kabristanda yazıldı* demeyi unutmaz. Bir kadın, eşi Fatma hanım vefat etmiştir. O da *fena bulmuş bir vücudun* ebediyen kaybolmasına razı olmadığı için bu çağdaş mersiyeyi yazmıştır.

Bu da az şey değildir şiirimizde.

Eyvah ne yer kaldı ne yar kaldı
Gönlüm dolu ah u zar kaldı
Şimdi buradaydı gitti elden
Gitti ebede gelip ezelden