Lütfen Beni Yarım Bırak

“Bazen onun ko­ku­su ge­li­yor bur­nu­ma. Öyle ger­çek ki! Ko­ku­nun ne en­te­re­san bir kod­la­ma­sı var, bey­ni­miz­de çok ilkel za­man­lar­dan kalsa gerek. Ve en ilkel halim hala onda mı acaba? Bazen o işe gi­der­ken ya­ta­ğın üze­ri­ne bı­rak­tı­ğı blu­zu­nu kok­lar­dım, öyle yer­leş­ti­rir­dim do­la­ba. Hep sev­mi­şim­dir onun ko­ku­su­nu, hatta en çok ko­ku­su­nu sev­mi­şim­dir. Hiç­bir şey öyle güzel ko­ka­maz­dı. İlkel dö­nem­den me­de­ni­ye­te ge­çi­şim pek de iç açıcı de­ğil­di. Me­de­ni­yet, bir çeşit so­rum­lu­luk­tan fe­ra­gat etmek ola­rak al­gı­la­nı­yor­du artık. Ruh­suz ro­bot­la­rın yö­net­ti­ği akıl­lar için­de, oda­sı­na, iş ye­ri­ne, kendi içine sı­kış­mış in­san­lar­la dolu bir ül­key­di me­de­ni­yet. Tüm in­san­la­ra çatı olan bir me­de­ni­yet ama yağ­mur her­ke­se aynı öl­çü­de yağ­mı­yor­du, çok az insan ıs­lan­ma­dan uyu­ya­bi­li­yor­du. Şans­lı azın­lık mı, be­ce­rik­li hır­sız­lık mı bil­mi­yo­rum ama bir şe­kil­de pasta hiç eşit da­ğı­tıl­mı­yor­du. Maddi ma­ne­vi ola­rak me­de­ni­yet­ten pa­yı­ma dü­şe­ni ben de al­mış­tım. En güzel resim, ma­ğa­ra du­var­la­rı­na ya­pı­lan re­sim­ler­di belki de ve en güzel me­de­ni­yet­te o idi. “

Derin ve Onur’un tut­ku­lu, hü­zün­lü ve aşk dolu hi­ka­ye­sin­de çık­tı­ğı­nız yol­cu­luk­ta, sa­de­ce aşkı sor­gu­la­ma­ya­cak­sı­nız. Bir in­sa­nın kendi iç dün­ya­sın­da­ki va­ro­luş­sal san­cı­la­rı­nı ,hırs­la­rı­nı, ego­su­nu, kor­ku­la­rı­nı ve bir dünya ağ­rı­sı­nın ha­ya­tı­na ve ru­hu­na nasıl yan­sı­dı­ğı­nı bu­la­cak­sı­nız. Aşk ger­çek­ten bir has­ta­lık mıdır ?