Ama yeryüzünde hiçbir erkeğin aşkı Leoni gibi hissedip, onun gibi ifade ettiğine inanmıyorum (diğer kadınlar da inanmıyor buna) . Hem kötülükte hem iyilikte diğer erkeklerden üstün dolduğundan, başka bir dilden koşuyor, başka türlü bakıyordu, üstelik başka türlü bir kalbi vardı. Bir İtalyan kadının Leoni’nin elindeki bir buket çiçeğin bir başkasının elindekinden daha kokulu olduğunu söylediğini duymuştum ve bu durum her şey için geçerliydi. En basit nesnelere bile ışıltı katıyor, hiç de taze sayılmayacakları gençleştiriyordu. Çevresinde bir prestiji vardı. Bundan uzaklaşamıyordum, zaten istemiyordum da. Elde ettiğim bütün güçleri sevmeye koyuldum. (...) Haftalardan beri ağzına almadığı bu sevgi sözleri zavallı kalbimi mutluluk ve umutla titretti. Şefkatinin uyanışının mantığını ve bilincini yerine getireceğini düşünerek sevindim. Yatağımın kenarına oturdum ve heyecanla onu bekledim. Onun için açtığım kollarıma atıldı ve beni öylesine tutkuyla sardı ki yatağa devrildim. Ama aynı anda Tanrı tarafından gönderilen ya da içgüdülerimin hassasiyetiyle uyanan bir güvensizlik duygusuyla elimi beni öpen adamın yüzünde gezdirdim. Leoni hastalandığından beri sakal ve bıyık bırakmıştı. Tertemiz ve pürüzsüz bir yüzle karşılaştım. Bir çığlık attım ve şiddete ittim. ‘Neyin var?’ dedi bana Leoni’nin sesi. ‘Sakalını mı kestin?’ diye sordum. ‘Gördüğün gibi kestim’ diye cevap verdi bana. Ama o sırada ses kulağıma konuşurken bir başka ağzın dudaklarımın üzerine kapandığını fark ettim. Öfkenin ve umutsuzluğun verdiği güçle sıyrıldım ve odanın öteki ucuna koşarak, aceleyle söndüremediğim, yalnızca üzerini örttüğüm lambayı aldım. Önce yatağın kenarına oturmuş, aptallaşmış ve allak bullak olmuş (sarhoş olduğunu sanıyorum) Lord Edwards’ı ve şaşkın bir edayla bana doğru gelen Leoni’yi gördüm."Dünya edebiyatının kişiliği en renkli yazarlarından George Sand’ın romanı Leone Leoni’de, "Oğlak Klasikleri" arasında.
