İçimde kaybolup giden bir şeyler var, sanki tutamadığım. Tarifsiz bir acının altında eziliyor yüreğim; nefes aldırmıyor ama öldürmüyor da. Böyle yaşamak ne kadar da yoruyor beni. Etrafımda bir dolu insan varken kimse farkında değil yaşadıklarımın. İçim tükeniyor, solmaya yüz tutmuş çiçekler gibi umutlarım. Hayallerim ölüyor…
İçten içe tükeniyorum ama hala yaşıyorum. Ve yazdıkça kendimi buluyorum…
