Karabasan

Sulanları övmek değil gayemiz ya da Krallara taç giydirmek... Karanlık kol gezip haydutlar nara atıp yol keserken...

Kralların, ölü ruhların, haydutların, aşkın ve Sultan Selahaddin Yusuf`un romanı...

Acı çeken bir ejderhanın böğürmesine benzeyen bir çığlık, yerin derin katmanlarından göğe doğru bir anda yükseliverdi.

Gürleyerek yükselen şeyin, yeraltı ifritlerinden geldiğine dair muhafa el basacak çok kişi, uzun zamandır o yolu terk etmişlerdi. Nefes alan her mahlukat, akli melekelerini yitirmedikçe, oradan asla geçmiyordu. Ağrı dağının ıssız vadilerini dolduran ürkütücü sisi andıran bir duman, o karanlık cehennem çukurunun üzerinde her daim bir akbaba gibi geziniyordu. Ve tarifi imkansız, hilkat garibesi homurtusunu andıran inlemeler, uzun zamandır her türlü erkekliğe ziyadesiyle gölge düşünüyordu...