Tükendi
Gelince Haber VerDüşünce kitaba, öz acılarım uykuya dalıyor.
Başkalarının acıları uyanırken göz bebeklerimde,
Göz pınarlarımın yatağında çitiliyor,
Müjgânın insafına bırakıyorum emanet acıları.
Bazen kolundan tutup insafsızca,
Bazen sırtını sıvazlaya sıvazlaya, yavaşça;
Gözlerimin en dik uçurumundan,
Bol keseden atıyor
Emanet duyguların gözyaşlarını.
Ben kitaba düşünce,
Kitaptakiler de bana…
Gözlerimdeki buluta,
Düşüyor, düşüyoruz amansızca!..
