Irene

Beni uyandırmayın Allah aşkına, pis herifler, uyandırmayın beni. Baksanıza ölüyorum. Her yeri kıpkırmızı görüyorum. Ne korkunç bir gün yine köpeklik, istikrarsızlık, merhametsizlik. Denize girmek istiyorum körlemesine şimşeklerin ışığında bu dinmek bilmeyen fırtınalar ne anlama geliyor. Bir yıldırımın hayatını yaşamak istiyorum. Kulaklarımın yerini saç plakalar alıyor, göğsümden yükselen her nefeste grizu patlamaları içimdeki boğuntu dehlizlerine kaçıyor, ilerledikleri yerler sırayla patlıyor.Ama gün değil yalnızca dinamit. Göz kapaklarımdan kılıçlar geçiriyor, boğazıma parmaklarını sokuyor, tenimi uyanışın çakıllı kumlarıyla ovalıyorlar. Sökmeyin kokuşmuş rüyalara daldırdığım tırnaklarımı. Etim gecenin gölgesine yapışıyor ve ağzımdaki kan dökülmek istemiyor. Uyuyorum bırakın uyuyorum...