Irak Eylem Günlüğü

Sessizliğin sırtında koca bir tarih Nasıl olduysa karşıma, İstanbul deniziyle dalgaların çekildiği İstinye sırtlarında yaslandığı kayalarda durur gibi Ağır ve vakur haliyle yüzünde duran, direnme ateşini kaşlarına saklarken Omzundaki dağları indirmeye başladı! Bak kuzum, Akın`ım eğilmeyeceksin, davanın insanlığına, sevgi ve emekle akacaksın Hani toprağın sahibi kokusunu yalnız bırakmıyorsa Hani çocuklar büyüsün diye, katığa yoksulluk yiğitliği eklenir ya, sokağa direnç yüklenir ya İsmi Gül ana hep eteğinde taşlarla duruyor, ellerinde insanlık hamuru nasırlarıyla cesurken Adım adım yürüdüğü yollara, bıraktığı ayak izleriyle bakıyor hala Ağzından akan insanlık şerbetinde, ne yaşadığı acılar ne de korku var Bir türkünün ilmek ilmek işlenen tadı, sanki gelip onun yüzüne konmuş Sarıldığı sevdasında yıkılmayan heybeti baktığı tarihin sayfasında Sahte göz yaşlarıyla ihanetin zavallı insanları ki, hiç yok! Yanında küçük yeryüzü çocukları Alnında umudun yiğitliği var Anadolu`ya yakışan bir kadının çeşmesinden Anadolu`ya akan gözlerinin ışığıyla Yıkanmak bana rüzgar oldu...