İnsanlar ve Haller

Ülkesi SSCB`de yayımlatamadığı, bu nedenle 1957`de İtalya`da yayımlanan Doktor Jivago adlı romanıyla ünlenen ve 1958`de Nobel Edebiyat Ödülü`ne layık görülen ancak Sovyet Rusya hükümetinin baskısıyla ödülü reddetmek zorunda kalan Boris Pasternak İnsanlar ve Haller`de sıradışı bir özyaşamöyküsü denemesi sunuyor. Skriyabin`den esinlenerek Moskova Konservatuvarı`na başlayan sonrasında müzisyen olma fikrinden vazgeçip edebiyata ve şiire yönelen Pasternak, Rilke`ye hayranlık duyar, Sartre`ın, Goethe`nin eserlerini de Rusçaya çeviren Boris Pasternak İnsanlar ve Haller`de özyaşamöyküsünü kaleme alırken dönemin Rusya`sında temas ettiği sayısız yazar, sanatçı ile yaşadığı deneyimleri de içtenlikle aktarıyor.