İncinmeler Divanı

Masalcı bir kadının anlatımcı tavrıyla `incinmelerin’ şiirini yazıyor ama umudun çiçeklerini koparmadan. Naif hayatlar öğrencisi. İnce bir duyarlılıkla yazdığı dizeler, zamanın imbiğinden geçerek kristal bir maviye dönüşüyor. Anlatımcı ama anlamın ışığını gözümüze sokmadan yazıyor. Masal tadında örülmüş ama masal geçmiyor hiçbir şiiri. Solgun güneş şiirleri sessiz yağmur çığlıkları bırakıyor yeryüzüne. Şiirin tenha kuşları şarkı söyleyerek kanat çırpıyorlar. Elem Erk zalim olana saflığın vicdanıyla sesleniyor. Çilehane odasından çıkıp, düşler denizine inmiş, anılar barakasından kendine ait bir dünya kurmuş. Bir insanın kendisi olması kolay mı sanıyorsunuz? Köksüz bir evin kızı dünyanın hay huyundan sıkılmış da derinliğin ürpertisiyle yazıyor. Hakikat yolculuğunda ıstırap yoksa kâinat susar, dünya, içinde mahsur kaldığımız kartondan bir sığınak mıydı bunu bilemiyoruz? Fakat Elem Erk’in insandaki şiir arayışı, masum bir aynadan fırlayıp, kalbimize dokunan o ince ruhlu masalsı şiirleri pas tutmuş ruhlarımızda eşsiz bir sonsuzluk duygusu bırakıyor. *İncinmeler Divanı* bahar sevincine hasret bir nefesle yazılmış. Bu kitabın kor ateşine sarıldığınızda içinizdeki mest yaprakları dans etmesin de ne yapsın? Turnaların esenliği ve salkım söğütlerin iyilik dolu komşuluğuyla selamlıyorum Elem Erk’i.

- Engin Turgut