Tükendi
Gelince Haber VerAh Yavrum! Demir gibi bir adamdım. Beni eskiden bilenler şimdi tanımıyor. Mahallede Aslan Ahmet Mehtettin diye anılırdım. Sefalet… İşsizlik insanı çökertiyor. Bundan dört sene evvel Cinayet Masası komiseri olan kardeşim Muammer Cavit şehit olunca içerim hançerlendi. Felaket başladı. Zavallımın arkada bıraktığı karısı ile dört çocuğunu yanıma almak mecburiyetinde kaldım. Kimsesiz olan kayınvalidemle hemşirem de zaten benimle beraberdirler. Beş onlar, dört biz, bu zamanda dokuz can beslemek, geçindirmek kolay mı? Sabahtan akşamlara kadar çalışıyordum. Günden güne zayıf düştüm. İşlerim bozuldu. Nihayet bir gün ağzımdan kan geldi. Bütün bütün çalışamaz oldum, yatağa girdim. Bugün sürüne sürüne buraya kadar geldim. Bu ikinci gelişim. İşsizlik, açlık, hastalık… Ne olacak? Arkası ölüm!.
(Son Posta, 1931)
