Gülizar

Candan Usandım

Sızlar ya insanın bazen yüreği

Vuslattır her aşkın elbet gereği

Titriyor ya bazen arşın direği

Çektiğim çileli günden usandım

Mevla’nın verdiği candan usandım

Acıların çoğu azı değişmez

Ömrümün baharı yazı değişmez

Ne yapsam ne etsem yazı değişmez

Acılarla geçen andan usandım

Mevla’nın verdiği candan usandım

Ömürden gün gider matem basıyor

İnsan kaderine bile küsüyor

Başımda amansız bir yel esiyor

Menzile yaklaşan benden usandım

Mevla’nın verdiği candan usandım