Tükendi
Gelince Haber VerMEĞER
Yaşamak, tefekkür, inanmak, bilim,
Bir sağa, bir sola, ağmakmış meğer...
Gece siyah kefen, uykular ölüm,
Her şafak, yeniden, doğmakmış meğer...
Hayat bazen acı, gerçeği görmek,
Umutlar ekipte, hüsranlar dermek,
“Gönüller yapmaya”, gönüller kırmak,
Bazen “zülfü yâre”, değmekmiş meğer...
Zindanda kıvranmak, dağda gezerken,
Yılları düşünmek, andan bezerken,
Uğraşıp-didinip, bir dert çözerken,
Yeni yeni dertler, yığmakmış meğer...
Sahipsiz yükleri, sırtlara vurup,
Taş-diken olsa da, hak yola girip,
Dertlere, çileye, zulme dik durup,
Sevdalara boyun, eğmekmiş meğer...
Bir kutlu sevdanın, içine dalmak
Çiledeki hazzı, yaşayıp bilmek,
Huzur bulmak için, “veren el” olmak,
Engel olan nefsi, boğmakmış meğer...
Alçak gönüllülük, kimliğin süsü,
Yükseldikçe susar, arzunun sesi,
Göklere yükselen, suyun gayesi,
Rahmet olup yere, yağmakmış meğer...
Nefisler çizince, gidilen yolu,
Toprağı unutur, ağacın dalı,
Dünyaya sığmayan, nefsin menzili,
Bir daracık kabre, sığmakmış meğer...
