Tükendi
Gelince Haber VerBu zamana kadar ki hayatım hüzünlü geçerken, sabahları gündüzün rengine, geceleri ise odama sızan ay ışığına ve gölgeme sarılır oldum. Kendi içime hapsoldum. Çıkamadım kendimden. Gözümden düşen taneler bile bana ağlar oldu.
Bana tek şikâyetçi olan benim, kendim, bedenim. Hayatımı anlatacak kadar güçlü olamadım. Genelde kırgın yazdım satırları, çok karaladım. İnsan günlük tutarken, ben her olayın derdestini tutar oldum. Her gecenin kesif vaktinden, gün ağarana kadar dolunaya bakarak yazar oldum. Gündüzleri içime kapanık, geceleri ise kâğıt, kaleme yanık bir şair oldum kendimce…
Çocukluğumun rengi Mavi, şimdi ise Siyahım…
Rengârenk dünyada Siyah olmayı seçtim.
