Dengê Dînê Din

Pêlava xwe derdixe. Li hundir gelek kes çiviye. Xuya ye di şevbêrkê da ne.
Yek ji bo wê döşek radixe. Yek ji tas a sifir da dew tîne.
Rûdinê û dew fir dike. Yek ji wan dipirse;

“Mêvanê delal, tu kî yî esliyî?.”

Peşî dixwazê xwe veşêre. Difikire ku hewce nake. Jixwe ji derewîne direve.
Gotinê Şîro tê bîra wî     

“Ez miftî Mele Îbrahîm”