Daha Papatyalara Yetişeceğim

Bu sene papatyalar geç açtı. Her sene mayısın sonunda açan papatyalar, bu sene geç kaldı. Kendime verdiğim sözler gibi...

Hastane odasının camından zar zor bakarken *Ölsem iyi olur artık!* deyiverdi. Öyle ya, bir haftadır öksüz yetim gibi tek başımayım burada. Beni buraya atıp gittiler. Gelen giden de yok. Bu kadar meyve suyunu da kim içecekse artık…

Doktorlar geliyor ara sıra, *Nasılsın?* diye soruyorlar. *Aynıyım* diyorum. Hangi günün aynısı? Dünün aynısı mı, üç gün öncesinin mi, geçen ayın mı yoksa daha öncesinin mi aynısı bilmiyorum.