Bir Gözede Üç Fidan

İnsan derdine sevdalanamaz mı? Sevince o da gider ruhumuz rahatlar belki. Öyle bir demdeyiz ki; 
Derdimiz bizden daha dertli. Benim gözemde yer kalmadı pek. Derdim var diyorum yar utanıyor, yar diyorum gönlüm Rab`dan utanıyor. Üçünün arasında savruluyorum. Büyümüyor bir gözede üç fidan, umutla yer açmaya uğraşıyorum. Ya canımdan eksilecek ya günahımdan, biliyorum …  
 
Hani bazı şiirler kısa bazıları uzun olur ya. Duyguları da öyle gençliğin. Saatlerce konuşsa yetmeyecekken, tek kelime dökülmüyor dilden. Üşengeçlik değil bu , insafsızca bir aptallık. 
Gönlünde tek dert Allah değilse, diğer fidanlar büyür topraksız bırakır böyle seni. Ben Üçünü de büyütmeyi denedim. Sonucu ne mi oldu? Ne göze kaldı ne fidan … 
 
Gençliğin ortak meşgalesi bu zaten. Gönlündeki taht savaşları. Kimin hangi fidanı yeşerirse yolu öyle gider. Derdiniz yeşermesin, sevdanız kurumasın, Rabbi hatırlayabilmek bir lükstür gönlünüzde o fidan hiç solmasın…