Beklenti çok olunca,Yalnızlık daha bir koyu oluyor sanırım...Belki de doyumsuzum hayata karşı,Nefes alışlarımda bile...Ciğerlerimi tam doldurmuyor bu dünyadaki hava.Üşüyorum;Çıplak ayakla karda yürüyor gibiyim.Yine de;Nefes aldığımız sürece,Hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız.
