Tükendi
Gelince Haber VerOnunla bir ömür değil onun için bir ömürdür sevda
*Suç bende! Acılarımı dışa vursam sorun yok. Ama olabildiğince acılaşmış sözcükleri ortalığa saçacağıma yutuyorum. Pervasızca zehirliyorlar beni...* diyor Şiir.
*Kardeşlik zorunlu arkadaşlık, arkadaşlıksa seçilmiş kardeşliktir* dedirten bir can dost, Eda var yanında. Ve Şiir’in hayatına dokunan üç erkek...
*Bugüne kadar duyduğum, okuduğum, dinlediğim ya da seslendirdiğim bütün şiirlerden daha güzelsin!* diyen Ezel.
*Aşkın yaşı yoktur, mantığı da* tezini savunan Baran.
Ve hikâyesi, *Seni herkesten kıskanıyorum* ile *Nereden sevdim o zalim kadını* arasında sıkışıp kalmış bir Recep.
Şiir’in ruh hali ise karmakarışık. Şöyle ifade ediyor kendini:
*Bütün renkler çekip gitmiş hayatımdan
Siyaha, beyaza razıyım da...
Kapkara bir kuytunun derinine itivermişler beni
Gözlerim gökkuşağının yedi rengine hasret
Dokunsalar tel tel dağılacak yüreğim
Beynimse çoktan yükünü almış
Darmadağın...*
