Tükendi
Gelince Haber Verey yanardağın ağzı, nereye sığdırayım bunca acıyı ey
bu çağ sürgit keder, bu çağ yangın yeri, çağ rezil rüsva
birden patlayacak sabrın en uzun soluklu azap kervanı
çığlıklar bırakmıyor bu kenti, hep ıslak duruyor ninniler
beşik gibi sallanırken altımızdaki toprak her şey uykuda
uykuda bebekler tatlı düşler görüyor, analar hep tetikte
azrail bile şaşırıyor insanın kendi yarattığı onca cehalete
daha sevimlidir şubatın güleç yüzü, ailenin küçüğüdür
oysa kimseler bilmiyor içinde büyüttüğü sonsuz öfkeyi
bu nasıl kindir böyle, dört nala giden uğultu neyin nesi
kulaklarımda giderek yükselen sesler, derin inlemeler
çatırdayan yeryüzü, balkıyan gökyüzü, durup dururken
birden karanlık, daha karanlık, çok karanlık, korkuyorum
annemi arıyorum çaresizce, ruhum çırılçıplak, üşüyorum.
