Sabır; hayatta karşılaşılan bütün zorluklara karşı Allah’a dayanıp tahammül etmek ve dik bir duruş sergilemektir. Şükür ise tüm nimetlerin bahşedicisi olarak Allah’ı bilip O’nu yüceltmektir. Dua da kulun acziyetini itiraf edip Yaratıcısı ile ilişkisini dinamik tutması demektir. Dolayısıyla; bu kavramlar, Allah’a kul olmanın temeli olan bütünlüklü bir yapıyı yansıtmaktadır. Bu kitap; Müslüman îtikâd tarihinin mühim sîmâlarından İmam Mâtürîdî’nin eserleri, özellikle de Te’vîlâtu’l-Kur’ân isimli başyapıtı merkeze alınarak hazırlanmıştır. Buradaki temel maksat; kulluğun hakikatleri olan bu kavramlara ilişkin onun sistematik bakış açısını özlü bir şekilde ortaya koymaktır. İmam Mâtürîdî’nin görüşleri, kadrajımıza yansıdığı şekilde okuyucuyla buluşturulmaya çalışılmıştır. Özü itibariyle onun îtikâd görüşlerinde sabır, şükür ve dua terimlerinin; insanın Allah’a kulluğunun somutlaşıp aktüel bir hale gelmesi sürecinde başat kavramlar olarak önplana çıktığı söylenebilir. Bu bağlamdaki anafikrini ise şöyle özetlemek mümkündür: Sabır, sıkıntı halinde; şükür ise rahatlık ve bolluk durumunda müminin tavrını ifade etmektedir. Dua ise her iki durumda da müminin, tâbir yerindeyse kulun Allah ile ilişkisini sıkı tutmasını nitelemektedir.
